Złotostocka kopalnia funkcjonowała aż do 1962 r., kiedy to, z niewyjaśnionych do dziś przyczyn, została definitywnie zamknięta i zlikwidowana. W takim stanie pozostawała przez 34 lata. Po wcześniejszych przygotowaniach i spełnieniu wymaganych formalności w maju 1996 r. otwarto Podziemną Trasę Turystyczną "Kopalnia Złota", a przy niej Muzeum Górnictwa i Hutnictwa w Złotym Stoku. Z olbrzymiego labiryntu około 300 km podziemnych korytarzy rozmieszczonych na 21 poziomach, obecnie do zwiedzania udostępnione są dwie sztolnie.

Jedna z nich to transportowa "Sztolnia Gertruda", długości 2 km, z czego turyści odwiedzają tylko jej początkowy 500-metrowy odcinek. Tutaj wyeksponowana jest bogata kolekcja unikalnych map i planów kopalni z okresu od XVIII do XX wieku, a także dawnych narzędzi górniczych. Można tu też podziwiać rzadko spotykane tygle i formy odlewnicze, a także piec muflowy, w którym wytapiano złoto.

"Sztolni Gertruda" znajduje się też jedyne w Polsce "Muzeum Przestróg i Apeli", w którym można podziwiać różnej wielkości tabliczki z uwiecznionymi najróżniejszymi hasłami, instrukcjami i ostrzeżeniami, mającymi informować, pouczać i przestrzegać.

Dalsza część sztolni "Gertruda" pozbawiona jest oświetlenia i częściowo zalana wodą, a niewielki jej odcinek można po uprzednim zgłoszeniu zwiedzać, ale tylko z własnymi latarkami i to wyłącznie na łodzi.

zwiedzania udostępniony jest też fragment "Sztolni Czarnej Górnej". Przemierzając 200 metrów sztolni jednego z bocznych chodników, przewodnik objaśnia stosowane w przeszłości metody obudowywania wyrobisk oraz ręcznego kruszenia skał i drążenia chodników w poszukiwaniu radu. W głębi sztolni znajduje się XVII-wieczny szyb, którym trasa turystyczna prowadzi 8 pięter w dół. Schody kończą się na głębokości 23 metrów, skąd krótki bardzo kręty chodnik wiedzie do wysokiej podziemnej komory. Tutaj kaskadą wysokości 8 m, spływa po skałach piękny, jedyny w Polsce i unikalny w skali europejskiej podziemny wodospad.